In gesprek met… Stuifzand
Lisette Stuifzand
“Kunstenaar van de reflectie”Lisette Stuifzand teleporteert je met haar schilderijen naar een ruimte waarin je alleen bent met de omgeving. Het zijn beelden van een isolement met een verfijnde schoonheid. Via een reflectie in een autoruit, glazen wand of raamkozijn van een trein kaatst het licht van de buitenwereld in je iris. Met als verbindend element: het is alsof je er, in al zijn eenvoud, bent. Met recht is Lisette Stuifzand daarom kunstenaar van de maand. Maak kennis met deze meester van de reflectie.
Stuifzand is gehuisvest in een droomatelier in hartje Den Haag aan de Prinsengracht. Op de deurbel staat drie keer bellen, net als bij een paar anderen. Wie zal er open doen, vragen we ons af? Maar weldra ontvangen we een berichtje. “Ik hoor de bel niet aan de achterzijde van het pand waar mijn atelier zit. Stuur me een appje als jullie voor de deur staan. Dan kom ik jullie halen.”
Lisette geeft ons een kleine tour door, wat blijkt, een voormalig schoolgebouw. Groene retro-tegeltjes op de wanden herinneren je levendig aan deze oorspronkelijke bestemming. Maar door de veelheid aan schilderijen en collages die de huizenhoge hal verfraaien zijn we direct in hier en nu. Ze blijken van de bewoners. “Dit is een verzamelpand van zo’n twintig creatievelingen. Allerlei richtingen bijeen: van dessinontwerpers tot schilders. Dat is nuttig en op zijn tijd en ook gezellig. Met aantal buren eet ik wekelijks en een keer per jaar met iedereen van het pand.”
-
“Spiegelingen, daarin ligt een nieuwe wereld besloten.”
-
Lisette, kan je vertellen wat voor kunst je maakt?
“Jeetje wat een vraag.” Ze maakt een soepele schijnbeweging alsof ze van de stoel valt – nog met haar koffiekopje in haar hand. En al gauw: “Ik word gepakt door een bepaalde sfeer. Ik probeer die dan te maken. Ik fietste bijvoorbeeld naar Scheveningen langs ‘politiehuisjes’, die de ambassades bewaken. Je kent ze wel, van die witte hokjes op palen. De gebouwen zijn allemaal hetzelfde. Maar het spiegelglas geeft ze een eigen identiteit. Het hield me bezig. En ik besloot er een serie van te maken. Het grappige is dat mensen ze herkennen! Dan zegt iemand: die staat daar en daar. Blijkbaar is die weerspiegeling van de omgeving heel herkenbaar. In spiegelingen, daarin ligt een nieuwe wereld besloten.”
Ben je wel eens binnen geweest in zo’n politiehuisje?
(lachend): “Ik heb bij de politie een aanvraag ingediend om foto’s te maken van de buitenkant. Voor onderzoeksdoeleinden”, zegt Stuifzand op een toon van een detective. De dienstdoende beambte stapte uit zijn huisje naar buiten om te vragen waar ik mee bezig was. Het was leuk om even naar binnen te kunnen kijken, maar eigenlijk was ’t maar een heel saai, standaard hokje met een bureautje.”
Je neemt veel in je op, al fietsend. Let je wel op het verkeer?
“Haha, jawel. Het is af en toe best eng, maar gelukkig is er nog nooit wat gebeurd.”
Lisette Stuifzand studeerde in 1992 af aan de KABK. Sindsdien is ze dagelijks bezig met de vervaardiging van kunst.
Welke series heb je tot nu toe gemaakt?
“Ik ben gestart met het schilderen van mijn atelierruimte en vooral de reflecties in de ramen van het pand tegenover, toen deed ik een tijdje treinen – in alle soorten en maten, vervolgens auto’s, toen kwamen de politiehuisjes, daarna de auto’s op de weg en vervolgens de Megastores. Daar ben ik nu mee bezig.”
Kan je vertellen wat je aanspreekt het onderwerp Megastores?
“Het begon met een bezoek aan dat grote pand. Ik weet nog dat ik verkeerd was gelopen en er een deur achter me dicht ging. Ik stond vervolgens in een lege gang. Met aan weerszijden een zee van ruimte voor winkels: een uitgestorven vlakte, met karpet en glazen scheidingswanden. Het voelde even alsof ik niet verder durfde te lopen. Een bijzondere sfeer. Beetje unheimisch. Ik besloot terug te komen met mijn camera. Want het heeft een heel eigen leven.”
Wat bedoel je met een heel eigen leven?
“Er is zoveel leegstand. En eigenlijk heeft het gebouw zelf geen sfeer. Het zijn maar een paar muren en wat noodverlichting. Door het gebrek aan het eigenlijke doel – winkels, mensen – krijgt het die bizarre sfeer. Een aanwezige leegte, die nog eens wordt versterkt door alle weerspiegelingen in de ruiten. Ineens gaat het om de loze ruimte, in plaats van wat er hoort te zijn. Een soort van niemandsland. Een versterking van het niets. Dat maakt dat het gebouw een heel nieuw leven krijgt.”
Je laat de mensen bewegen in de omgeving. Zo bijzonder: het is alsof je er zelf bent: in die Megastore, of in de treincoupé, of bij een brug. Best intiem.
“Bedankt. Dat klopt inderdaad. Die ga ik onthouden!”
Hoe bepaal je dat het tijd is voor een volgende serie?
“Natuurlijk heb je meerdere ideeën. Maar als ik met mijn gedachten steeds wegdrijf naar een nieuw onderwerp, is het tijd om daarop over te stappen.”
Hoe werk je een idee uit? En hoe lukt het je op die prachtige reflecties op het doek te krijgen? Ongelofelijk!
“Een gevoel en een aantal foto’s is de basis van een idee. Nuchter: ik maak vervolgens een plan. Ik werk met acrylverf. De reflecties krijg ik erop door te werken met verschillende lagen verf. Kijk maar, ik laat het je zien.” Stuifzand loopt naar een bureau en doet een dot witte verf op een kwast, waarna ze het op een stukje hout veegt. “Dit is wat doorschijnend en de andere juist echt dekkend. Daar kan je mee spelen om tot het juiste resultaat te komen.”
Je series lijken zich enorm goed te lenen voor een expositie op locatie. Heb je je al gemeld bij de NS? En bij Megastores?
“Leuk dat je dat zegt. Ja. Ik heb het een keertje geprobeerd bij de NS. Lastig om iemand te vinden waarmee je kan spreken. Bij de Megastores nog niet. Wie weet. Maar ik ben niet zo van de PR, zeg maar. Ik ben van het schilderen, duidelijk” – en ze buldert van de lach.
Wat drink je ’t liefst na een succesvolle dag in je atelier?
“Een lekker frisse IPA. Bijvoorbeeld van de Dead Pony Club van Brew Dog, heerlijk!”
Wij willen jou nomineren tot de kunstenaar van de reflectie. Is dat oké? En zo ja, mogen we een foto nemen van jou via een reflectie van de spiegel?
“Ja, prima. Dat is leuk? bedankt! En die foto: lekkurr passend”, zegt ze.
Lisette Stuifzand exposeert in mei een aantal schilderijen in de Kunstuitleen. Voel je welkom om haar prachtige werken te komen bewonderen. Graag tot kijk en tot leen!
Kijk voor meer informatie over Lisette op haar website:
https://www.lisettestuifzand.nl/
Tekst & foto’s: Anne Schaap en Margreet Lont
Mei 2018