In gesprek met… Lintelo
Tino Lintelo
De Stichting Kunstuitleen Voorburg heeft aardig wat schilderijen in omloop van Tino Lintelo, een geliefd en bijzondere kunstenaar. Margreet en Anne gingen bij Tino op bezoek te Leidschendam, om te praten over kunst, bronnen van inspiratie, zijn poes genaamd Kipi en meer. In deze blog stellen we Tino voor aan de lezers.
Bij binnenkomst in huize Lintelo worden we gelijk aangenaam verrast door de getoonde schilderijen van de kunstenaar. In de hal zien we een werk met een wijnrode klaproos. Het laat je wegdromen naar idyllische vakanties in Frankrijk. Via een glazen deur krijgen we goed zicht op een drietal “Achapornissen” (kleine dwerpapagaaitjes). Ze zitten gebroederlijk en bewegingsloos naast elkaar en zijn afgebeeld op een schilderij, in het ultraviolet, narcisgeel, hemelsblauw, en met een felle tint rood. De beestjes herken je als zodanig vanwege de vorm, maar er is duidelijk gespeeld met het kleurenpalet, wat het een oogstrelend geheel maakt. Uit de werken van Lintelo spreekt een kunstzinnige intuïtie en creativiteit om “u” tegen te zeggen, waardoor we nu juist benieuwd zijn geworden naar deze bijzondere man.
De heer Lintelo ontvangt ons als een ware gentleman. Vriendelijk schudt hij onze hand, heet ons hartelijk welkom en neemt de jassen aan. Ze bungelen binnen een mum van tijd aan een hangertje. Zijn charmante vrouw komt ook om de hoek kijken en kennismaken. Vanuit de hal ziet ze ons geïnteresseerd kijken naar het schilderij in de woonkamer, waarop wij via haar te weten komen dat de familie ooit een papegaaitje bezat. Voor de Lintelo’s heeft het schilderij daarom een bijzondere betekenis – en is daartoe gepromoveerd tot het woonvertrek. Wij zien en begrijpen dat het werk een ereplaats verdient.
De schilderijen van deze kunstenaar van de maand kenmerken zich door een uitbundig gebruik van kleur. Veelal integreert Lintelo op de voorgrond een onderwerp, in een donkere contour. In de voorbije jaren werkte hij met diverse thema’s: sporters, koeien, kippen, uilen en tal van andere dieren. De ene keer haast raadselachtig neergezet en pas na een tijdje te herkennen, een andere keer meer figuratief geduid, bijvoorbeeld een koe die je vrolijk aankijkt te midden van een bonte Hollandse weide. Het geheel straalt een harmonieuze levenskracht en vitaliteit uit die overtuigend van het doek spat.
Het atelier grenst aan het woonhuis en kijkt uit op een diepe, lommerrijke en zonnige tuin. Tijdens het interview zitten we er genoeglijk buiten. We drinken een paar kopjes thee en worden getrakteerd op paaseitjes.
Kunt u vertellen hoe u een schilderij maakt?
“Ik werk laag op laag en verander mijn werken vaak, totdat het uiteindelijk gereed is. Hierbij begin ik met lagen acrylverf, om uiteindelijk af te sluiten met een laatste laag van olieverf. Het werk ontstaat als het ware “vanzelf”; van tevoren weet ik vaak niet wat ik ga doen. Je moet niet als einddoel hebben om een goed werk te maken, dan is het creatieve proces ten einde, althans, voor mij. Als ik aandrang heb tot schilderen, ga ik naar het atelier. Ik kijk naar wat de verf doet. Geel komt bijvoorbeeld op je af, blauw geeft diepte en rood accentueert. Met die elementen, speel ik. Ik zet werken weg als het niet meer lukt, en soms veeg ik bepaalde delen of lagen weg. Die horen er dan niet. Meestal dient er zich op een gegeven moment een figuur aan, een onderwerp wat ik in het werk centreer. Op die manier maak ik mijn werken af.”
En wanneer is een schilderij dan af?
“Nou eigenlijk, als je er blij van wordt, als je ernaar kijkt!”
Waarom is kunst belangrijk en heeft het waarde?
“Kunst is bij uitstek een manier om belangrijke boodschappen onder de aandacht te brengen, zelfs politiek geladen of een humanitaire misstand. Het is een beeldend middel, waarmee je echt mensen kan bereiken. Ik zou daarom ook zeggen dat kunst nog een veel centralere rol mag krijgen in onze maatschappij, en ook nog sterker onder de aandacht gebracht mag worden onder jongeren.”
U zegt dat je met kunst een boodschap kan overbrengen. Waarom schildert u dan kippen?
Tino – lachend. “Tsja, goede vraag zeg. Nou eigenlijk..Trouwens leuk zeg om hier eens echt even over te praten.” Al turend naar de tuin zie je hem even mijmeren en denken, waarop hij zijn antwoord vervolgt. “Ik wil van de zware onderwerpen wegblijven, het onrecht. En een blij gevoel opwekken, dat. Ik krijg dat van kleur. Dat mensen vrolijk worden van mijn werk, dat is belangrijk voor mij.”
U schildert vaak dieren, bent u een dierenvriend?
Tino – wederom lachend. “Om eerlijk te zijn schilder ik voornamelijk dieren omdat ze zich goed lenen voor het kleurrijke palet waarmee ik mij graag artistiek uit. Daarnaast zijn ze uitnodigend om naar te kijken. Mijn vrouw is in huis degene die dol is op dieren. Onze rode kat, Kipi, komt trouwens van een stichting die dieren uit Griekenland opvangt.”
Hoe heeft u besloten dat u kunstenaar werd?
“Mijn ouders zijn rond mijn 15-jarige leeftijd in contact getreden met enkele van mijn toenmalige docenten. Dit om te kijken waar mijn talenten lagen voor een toekomstige beroepsopleiding. Zodoende hoorden zij dat mijn tekenleraar dolenthousiast was over mijn vaardigheden. Ook hadden ze mijn gitaarleraar gesproken. Hij twijfelde of ik het conservatorium zou redden, maar vond wel dat ik potentie had. Het uiteindelijke advies van mijn ouders was om voor de kunstzinnige richting te kiezen.”
Wat bijzonder, dat uw ouders gekeken hebben naar de kracht van het kind. Was u blij met het advies van uw ouders?
“Ja, het is voor mij altijd een grote vrijheid geweest om te schilderen.”
U heeft gestudeerd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Hoe vond u die opleiding en hoe zag het leven er daarna uit?
“Ik heb met veel plezier gestudeerd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. De dienstplicht, die daarop volgde, was voor mij geen mooie tijd. Ik voelde niet de ruimte die ik nodig heb als individu. Iedereen is er een nummer in een vast systeem. Maar, in die periode kon ik wel een deel van de lessen volgen om een lerarengraad te krijgen. Daarna heb ik een baan verworven als docent culturele en kunstzinnige vorming, waar ik maar liefst 40 jaar heb gewerkt. Dat gaf structuur en bovendien had ik inmiddels ook een groot gezin, met vier kinderen, om te onderhouden. Op die manier kon ik mijn verantwoordelijkheid dragen, die toch op je rust als man. Mijn vrouw vond het niet altijd leuk, maar nadat de lessen afgerond waren, dook ik om drie uur ‘s middags steevast in mijn atelier, om te doen wat mij als kunstenaar riep: schilderen. Dat is en was mijn uitlaatklep, wat ik graag wilde, mijn vrijheid.”
En hoe is het met de gitaar? Bespeelt u die nog, want we zien er één liggen in het schilderachtige atelier!
“Ja, dat doe ik nog, die liefde is er ook nog steeds. Ik speel iedere dag toch wel een uurtje. Bach-suites zijn voor mij het mooist op muzikaal gebied om te spelen. Ze brengen me in vervoering en het ontroert. Ik houd van composities voor de luit uit de Romantische periode, de 19e eeuw.”
Heeft u muziek aan tijdens het schilderen?
“Nee, hou op! Dat multi-tasken van tegenwoordig! Dan krijg ik niks op het doek. Dat zijn gescheiden werelden, ik moet me helemaal openstellen voor het proces en dan gebeurt er iets, en soms ook niks, dan houd ik even op en ga ik iets anders doen.”
Wat is uw favoriete kunstenaar en bron van inspiratie?
“In mijn werk word ik het meest geïnspireerd door de Cobra groep, daarin Karel Appel in het bijzonder. Maar ook het abstract expressionisme spreekt mij erg aan, denk hierbij dan aan bijvoorbeeld de werken van Jackson Pollock. Daarnaast blijft ook de Haagsche School een erg belangrijk onderwerp.”
Welk drankje moeten leners drinken als ze een schilderij van Tino Lintelo bewonderen?
“Haha, wat een vraag! Ze hoeven helemaal niks te drinken. Maar als een stimulerend middel werkt om een bepaald gevoel te krijgen bij een schilderij, dan mogen ze er best iets bij drinken. Maar ik hoop dat het werk dat ook uit zichzelf doet, want daar doe ik het voor.”
Wat is uw ervaring met Kunstuitleen?
“Uitstekend, ze waren de eerste die in mij geloofden en mijn werk open stelden, erg inspirerend! Ik vind het mooi dat leners schilderijen van mij in hun huis hebben hangen en verkoop daarnaast ook regelmatig werken. Dat is eer voor je werk als kunstenaar.”
Heeft u tenslotte een tip voor beginnende kunstenaars?
“Ja. Zorg voor iemand die voor jou de promotie kan verzorgen, want dan kan je zelf je op de kunst richten. Als je een deal kan sluiten dat je in opdracht een serie werken kan maken, bijvoorbeeld voor een bedrijf, dat is het mooiste. Het is in feite een kwestie van allerlei zaken proberen. En als je een eigen handschrift hebt gevonden, iets wat werkt en waar je jezelf goed bij voelt, oogkleppen op en gaan!”
Hartelijk bedankt Tino, we blijven van u genieten!
Tekst en foto’s: Anne Schaap en Margreet Lont