In gesprek met… Klomp2
Marko Klomp
In juni is Marko Klomp Kunstenaar van de maand. Klomp is niet alleen een grote favoriet bij de Kunstuitleen Voorburg, maar ook een bekend gezicht op de televisie. Hij won een aflevering van Sterren op het doek met Jeroen Krabbé als te portretteren beroemde Nederlander, waarmee hij sindsdien innig correspondeert.
Zijn signatuur kenmerkt zich door in nevelen gehulde beelden die op een haast bovenzintuiglijk wijze een gevoel oproepen. Wat drijft deze kunstenaar om schilderijen te maken waarop je zelf scherp moet stellen? Wij gingen met hem in gesprek. Maak in dit (beeld)verslag kennis met: Marko Klomp (schilder en dichter) en wees welkom bij zijn uitleenexpositie bij de Kunstuitleen deze maand!
Op de deurbel van de Haagse flat staat Marko en Aurélie. Marko staat weldra in het gat van de voordeur – even enthousiast als we ons hadden voorgesteld op basis van ons e-mailcontact. “Ha Anne en Margreet! Welkom!” Wij treden binnen in een licht appartement waarin het atelier is gevestigd. Op de houten keukentafel ligt een opengeslagen schriftje met Franstalige teksten, sierlijk in vulpen opgetekend. Het is van de hand van de vrouw van de kunstenaar die een charmante Française blijkt, zoals haar naam al deed vermoeden. “Neem plaats, wat willen jullie drinken?”, zegt Aurélie. De vrouw des huizes verwent ons met thee en verse kletskoppen van de bakker. Het is goed toeven in huize Klomp, waar het stel woont met hun dochtertje. Op een comfortabele bank gaan we in gesprek met deze begaafde en innemende kunstenaar.
Marko, hoe kwam je op het idee om kunstenaar te worden?
“Ik was heel klein toen ik tot dat besef kwam. Mijn moeder is beeldhouwster. Dat heeft mij als kind zeker geïnspireerd; eigenlijk was ik altijd aan het tekenen. Net als mijn moeder. Na het voltooien van de kunstacademie Sint Joost wist ik het zeker. Dit is wat ik wil.”
Waarom schilder je zo… vaag?
“Haha, goede vraag. Dat vind ik mooi. De techniek heet ‘Sfumato’; dat is Italiaans voor ‘in rook opgaan’. De techniek werd al door Leonardo DaVinci gebruikt. Mensen zeggen wel eens: het lijkt alsof ik een bril moet opzetten. Weet je, dat vind ik het mooiste compliment dat ik kan krijgen: iemand doet dan zijn best om zelf scherp te stellen. Dat is precies wat ik wil bereiken.”
-
“Het is wat je er zelf in stopt.”
-
Dat de kijker zélf de focus moet aanbrengen?
“Ja, maar dan met je eigen gevoel.” Klomp neemt ons mee naar een schilderij achterin het woonvertrek. “Kijk bijvoorbeeld naar de geisha. Je kan haar laten huilen. Maar je kan haar ook laten lachen. Het is wat je er zelf in stopt.”
We zijn er even stil van en laten onze ogen glijden over het vage beeld en voelen als kijkers de ruimte om zelf het verhaal te bepalen en te wijzigen. Klomps kunst is niet strak omlijnd, maar buigzaam door het gevoel dat wordt aangesproken.
Kan je vertellen hoe je in aanraking kwam met de televisie?
“Natuurlijk. Ik ben verbonden aan de Pulchri studio in Den Haag. Omroep MAX had werken van mij op de site zien staan, waarmee de interesse was gewekt. Het team van Sterren op het Doek heeft Pulchri benaderd en zo kwamen ze bij mij. Of ik mee wilde doen.”
Jij hebt dat programma toch gewonnen? En hoe ging het toen verder?
“Ik heb de aflevering gewonnen met Jeroen Krabbé als te portretteren bekende Nederlander. Vervolgens ben ik geselecteerd voor de finale aflevering van Sterren op het Doek, waarmee het programma afscheid nam van de Nederlandse televisie, en op een gegeven moment werd ik door Jeroen gevraagd om als gastkunstenaar op te treden bij een ander programma: ‘Krabbé zoekt Van Gogh’. De opnames daarvan waren in Parijs. Ik zat toen te schilderen middenin Montmartre”, vertelt Klomp met een lichte mijmering.
Het contact tussen Krabbé en Klomp bleef doordat ze sindsdien brieven schrijven, wat uitmondde in een nieuwe samenwerking. “Onlangs ben ik, naast Jeroen Krabbé en Charles Esche (dir. van Abbe museum), jurylid geweest van de landelijke kunstwedstrijd voor het programma ‘Krabbé zoekt Picasso’.”
-
“Wel heel bijzonder hoor, om in de geest van Van Gogh te schilderen.”
-
Maar nog even over de opnames voor Krabbe zoekt Van Gogh. Vonden die plaats bij de woning van de gebroeders Van Gogh? Bij die wijngaard?
“Ja, inderdaad! Het was nog een heel gedoetje om er in te komen, in de wijngaard. Maar de televisiemakers hadden gelukkig iets kunnen regelen. Met een rustige blik: “Wel heel bijzonder hoor om daar, in de geest van Van Gogh, te schilderen.”
-
“Er zit altijd iets van een menselijke beslommering in.”
-
Je schildert veelal mensen. Ook andere onderwerpen?
“Ik houd het graag bij mensen, vrouwen in het bijzonder. Een vaas bloemen zegt mij niet zo veel. Er mag van mij ook best een naargeestig randje aan zitten, althans, in mijn vrije werk. Inspiratie komt trouwens ook uit literatuur, poëzie of muziek. Maar er zit altijd iets van een menselijke beslommering in.”
Maak je altijd vrij werk of ook portretten in opdracht?
“Ik maak regelmatig portretten in opdracht, zowel volwassenen als kinderen. Soms ook een beeld van een overledene.”
Houd je van muziek?
“Ik ben een muziekliefhebber ja. Mijn smaak is divers, maar mijn grote liefde is toch wel de opera.”
Wat is je favoriete opera?
“Faust’ van Gounod.”
Heb je exposities in het vooruitzicht?
“Ja. 1 oktober bij Marcello’s. Ik ben er momenteel een serie schilderijen voor aan het maken. Het wordt een tentoonstelling waarin meerdere disciplines samenkomen. De serie die ik daarvoor heb gemaakt heet ‘Cantima’, oftewel een samenstelling van een lied (Cantus) en beeld (Imago). De schilderijen zijn geïnspireerd op muziek en via een QR-code kan je de bijbehorende nummers beluisteren. Toch gaaf: op je mobiel in de expositieruimte. Dat maakt de ervaring intens: het geluid en het beeld van het schilderij komen bijeen.”
Welke liedjes kunnen we daar horen? En zien/voelen?
“Diverse! Van klassiek tot jazz. Zoals van Craig Armstrong en Dinah Washington, maar ook The Cure met ‘A forest’, Eminem met ‘Stan’ en Nick Cave met ‘Where the Wild roses grow’.”
In de woonkamer worden we geleid langs de ‘muziekwerken’ waarin de worsteling met het leven of misschien zelfs met de dood van het doek spat, doordat Klomp als geen ander een gevoel in een (vaag) beeld kan vatten.
“Deze schilderijen hebben allemaal ergens iets naargeestigs, en op een of andere manier met de dood te maken. Dat is toevallig. Maar dat mag van mij. Het komt doordat ik me liet inspireren door muziek. Die is vrij donker en omhuld met deze thematiek.”
Als je ernaar kijkt, denk je haast: should I stay or should I go?
“Dat is grappig dat we daarop komen. Dat heet het Escapisme: een drang om te vluchten uit de realiteit. Dat had ik al van jongs af aan en ik studeerde op dit onderwerp af. Dat lijkt een rode draad te zijn in mijn leven: een drang om te ontsnappen aan de realiteit.”
Wat was je geworden als je geen kunstenaar was?
“Advocaat, om aan verwachtingen van familie te voldoen. Pro deo, dat waarschijnlijk. Maar ik ben blij met mijn beroep. En iedereen trouwens, haha. Maar als ik zelf niet had gekozen, dan was ik dus advocaat. Moet je voorstellen!”
Wat zijn je dromen?
“In de eerste plaats gezond blijven. Mijn MS is nu vijf jaar stabiel en ik functioneer goed. Ik hoop dat het nog lang zo blijft. Ik heb vrij nieuwe medicatie en sindsdien geen terugval meer gehad. In de tweede plaats: beroemd worden.”
Nog beroemder?
“Ja, dat is toch prachtig. Niet om mij als persoon, maar met mijn kunstwerken.”
Marko, mogen we je bestempelen als kunstenaar van transcendentie? Je weet op zo’n bijzondere, bovenzintuiglijke, wijze een gevoel over te brengen.
“Ja, mooi gekozen. Prima!”
Wij vonden het een bijzonder aangenaam treffen Marko, bedankt!
“Insgelijks!”
Geïnspireerd door deze gevoelskunstenaar laten we de vage beelden achter en fietsen opgetogen naar huis en knijpen af en toe nog eens onze ogen samen om het gevoel terug te halen dat we bij Marko kregen. Maar daarvoor moeten we toch echt naar zijn schilderijen kijken. Voel je welkom om ze te komen bekijken in de kunstuitleen of bezoek Marcello’s Art Factory | Koningin Emmakade 148 te Den Haag, in oktober 2018.
Graag tot ziens en tot leen!
Tekst & foto’s: Anne Schaap en Margreet Lont
juni 2018